Poison

A long time ago in China , a girl named Li-Li got married & went to live with her husband and mother-in-law. In a very short time, Li-Li found that she couldn't get along with her mother-in-law at all. Their personalities were very different, and Li-Li was angered by many of her mother-in-law's habits. In addition, she criticized Li-Li constantly.

Days passed, and weeks passed. Li-Li and her mother-in-law never stopped arguing and fighting. But what made the situation even worse was that, according to ancient Chinese tradition, Li-Li had to bow to her mother-in-law and obey her every wish. All the anger and unhappiness in the house was causing Li-Li's poor husband great distress.

Finally, Li-Li could not stand her mother-in-law's bad temper and dictatorship any longer, and she decided to do something about it! Li-Li went to see her father's good friend, Mr. Huang, who sold herbs. She told him the situation and asked if he would give her some poison so that she could solve the problem once and for all.

Mr. Huang thought for awhile, and finally said, 'Li-Li, I will help you solve your problem, but you must listen to me and obey what I tell you.'

Li-Li said, 'Yes, Mr. Huang, I will do whatever you tell me to do 'Mr. Huang went into the back room, and returned in a few minutes with a package of herbs. He told Li-Li, 'You can't use a quick-acting poison to get rid of your mother-in-law, because that would cause people to become suspicious Therefore, I have given you a number of herbs that will slowly build up poison in her body. Every other day prepare some delicious meal and put a little of these herbs in her serving. Now, in order to make sure that nobody suspects you, when she dies, you must be very careful to act very friendly towards her. 'Don't argue with her, obey her every wish, and treat her like a queen.' Li-Li was so happy. She thanked Mr. Huang and hurried home to start her plot of murdering her mother-in-law.

Weeks went by, and months went by, and every other day, Li-Li served the specially treated food to her mother-in-law. She remembered what Mr. Huang had said about avoiding suspicion, so she controlled her temper! , obeyed her mother-in-law, and treated her like her own mother.

After six months had passed, the whole household had changed.. Li-Li had practiced controlling her temper so much that she found that she almost never got mad or upset. She hadn't had an argument with her mother-in-law in six months because she now seemed much kinder and easier to get along with.

The mother-in-law's attitude toward Li-Li changed, and she began to love Li-Li like her own daughter. She kept telling friends and relatives that Li-Li was the best daughter-in-law one could ever find. Li-Li and her mother-in-law were now treating each other like a real mother and daughter. Li-Li's husband was very happy to see what was happening. One day, Li-Li came to see Mr. Huang and asked for his help again She said, 'Dear Mr. Huang, please help me to keep the poison from killing my mother-in-law. She's changed into such a nice woman, and I love her like my own mother. I do not want her to die because of the poison I gave her.'

Mr. Huang smiled and nodded his head. 'Li-Li, there's nothing to worry about. I never gave you any poison. The herbs I gave you were vitamins to improve her health. The only poison was in your mind and your attitude toward her, but that has been all washed away by the love which you gave to her.'

HAVE YOU REALIZED that how you treat others is exactly how they will treat you? There is a wise Chinese saying: 'The person who loves others will also be loved in return.' God might be trying to work in another person's life through you. Send this to your friends and spread the love..

Remember, if you don't send this story, nothing will happen. No one will die or fall sick. But... if you send it to others you may change their life. After all you have got nothing to lose but a lot to gain.

'A candle loses nothing if it is used to light another one'   


from e-mail

Really nice story!

Take time

A man came home from work late, tired and irritated, to find his 5-year old son waiting for him at the door.
"Daddy, may I ask you a question?"
"Yeah sure, what it is?" replied the man.
"Daddy, how much do you make an hour?"
"That's none of your business. Why do you ask such a thing?" the man said angrily.
"I just want to know. Please tell me, how much do you make an hour?" pleaded the little boy.
"If you must know, I make $20 an hour."
"Oh," the little boy replied, with his head down. Looking up, he said, "Daddy, may I please borrow $10?"
The father was furious, "If the only reason you asked that is so you can borrow some money to buy a silly toy or some other nonsense, then you march yourself straight to your room and go to bed. Think about why you are being so selfish .I work hard everyday for such this childish behavior."
The little boy quietly went to his room and shut the door. The man sat down and started to get even angrier about the little boy's questions. How dare he ask such questions only to get some money?

After about an hour or so, the man had calmed down, and started to think: Maybe there was something he really needed to buy with that $10 and he really didn't ask for money very often. The man went to the door of the little boy's room and opened the door.
"Are you asleep, son?" He asked.
"No daddy, I'm awake," replied the boy.
"I've been thinking, maybe I was too hard on you earlier," said the man, "It's been a long day and I took out my aggravation on you. Here's the $10 you asked for."
The little boy sat straight up, smiling. "Oh, thank you daddy!" He yelled. Then, reaching under his pillow he pulled out some crumpled up bills. The man, seeing that the boy already had money, started to get angry again. The little boy slowly counted out his money, then looked up at his father.
"Why do you want more money if you already have some?" the father grumbled.
"Because I didn't have enough, but now I do," the little boy replied.
"Daddy, I have $20 now. Can I buy an hour of your time? Please come home early tomorrow. I would like to have dinner with you”.

Share this story with someone you like. But even better, share $20 worth of time with someone you love. It's just a short reminder to all of you working so hard in life. We should not let time slip through our fingers without having spent sometime with those who really matter to us, those close to our hearts. If we die tomorrow, the company that we are working for could easily replace us in a matter of days. But the family & friends we left behind will feel the loss for the rest of their lives. And come to think of it, we pour ourselves more into work than to our family an unwise investment indeed.

from e-mail

Nominated by UN as the best Poem of 2006, written by an African Kid

When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in Sun, I black
When I scared, I black
When I sick, I black
And when I die, I still black

And you white fellow:

When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When you sick, you green
And when you die, you grey

And you calling me colored?


e-mail

A good example to share with you!

An 80 year old man was sitting on the sofa in his house along with his 45 years old highly educated son. Suddenly a crow perched on their window.The Father asked his Son, 'What is this?' The Son replied 'It is a crow'.After a few minutes, the Father asked his Son the 2nd time, 'What is this?'The Son said 'Father, I have just now told you 'It's a crow'. After a little while, the old Father again asked his Son the 3rd time,What is this?'At this time some ex-pression of irritation was felt in the Son's tone whenhe said to his Father with a rebuff. 'It's a crow, a crow'. A little after, the Father again asked his Son t he 4th time, 'What is this?'This time the Son shouted at his Father, 'Why do you keep asking me the same question again and again, although I have told you so many times 'IT IS A CROW'. Are you not able to understand this?' A little later the Father went to his room and came back with an old tattered diary, which he had maintained since his Son was born. On opening a page, he asked his Son to read that page. When the son read it, the following words were written in the diary :- 'Today my little son aged three was sitting with me on the sofa, when a crow was sitting on the window. My Son asked me 23 times what it was, and I replied to him all 23 times that it was a Crow. I hugged him lovingly each time h e asked me the same question again and again for 23 times. I did not at all feel irritated I rather felt affection for my innocent child'. While the little child asked him 23 times 'What is this', the Father had felt no irritation in replying to the same question all 23 times and when today the Father asked his Son the same question just 4 times, the Son felt irritated and annoyed. So......... If your parents attain old age, do not repulse them or look at them as a burden, but speak to them a gracious word, be cool, obedient, humble and kind to them. Be considerate to your parents from today say this aloud, 'I want to see my parents happy forever. They have cared for me ever since I was a little child. They have always showered their selfless love on me. They crossed all mountains and valleys without seeing the storm and heat to make me a person presentable in the society today'. Say a prayer to God, 'I will serve my old parents in the BEST way. I will say all good and kind words to my dear parents, no matter how they behave.

e-mail

*Lessons on Life*

There was a man who had four sons He wanted his sons to learn not to judge
things too quickly. So he sent them each on a quest, in turn, to go and look
at a pear tree that was a great distance away.

The first son went in the winter, the second in the spring, the third in
summer, and the youngest son in the fall.

When they had all gone and come back, he called them together to describe
what they had seen.

The first son said, 'The tree was ugly, bent, and twisted'.
The second son said, 'No, it was covered with green buds and full of
promise'.

The third son disagreed; he said, 'It was laden with blossoms that smelled
so sweet and looked so beautiful, it was the most graceful thing I've ever
seen'.

The last son disagreed with all of them; he said, 'It was ripe and drooping
with fruit, full of life and fulfillment'.

The man then explained to his sons that they were all right, because they
had each seen but only one season in the tree's life.

He told them that you cannot judge a tree, or a person, by only one season,
and that the essence of who they are and the pleasure, joy, and love that
come from that life can only be measured at the end, when all the
seasons are up.

If you give up when it's winter, you will miss the promise of your spring,
the beauty of your summer, fulfillment of your fall.

*Moral lessons:*

Don't let the pain of one season destroy the joy of all the rest.

Don't judge life by one difficult season.
Persevere through the difficult patches and better times are sure to come
some time or later.

It is interpreted as a wheel of life in different perspective.

*The following pictures are of the same place but taken in different seasons...*

e-mail

Mom's Love

e-mail

မွတ္သားေလာက္ပါတယ္

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။


ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။
ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့
ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။ လိမ္တာညာတာေတာ့
မၾကာခဏပဲ။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ ေသးသိမ္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့ အေတာ္နည္းတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အာဂါတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။ စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ
နည္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔ မပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔ ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး နည္းနည္းနဲ႔။
အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။


လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။
အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။


လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး ဘာပစၥည္းကိုမွ
မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။


အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။
သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။


ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံု သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ။
ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။

e-mail

ဘ၀

မိတ္ေဆြတစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူ႔မွာ အလုပ္ႏွစ္ခုရွိေပမယ့္
ဝင္ေငြနည္းတဲ့အေၾကာင္း ဒါေပမယ့္ သူေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို
ေျပာျပတယ္။ နည္းပါးတဲ့ သူ႔ဝင္ေငြကို ေခြ်တာသံုးမွ မိဘ၊ ေယာကၡမ၊ မိန္းမနဲ႔
ကေလးတို႔ရဲ႕အသံုးစရိတ္အျပင္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရး ဖူလံုမွာျဖစ္တယ္။
ဒါနဲ႔မ်ား သူဘာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသလဲဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားလို႔
မရခဲ့ဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က အိႏၵိယမွာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔
ၾကံဳခဲ့တဲ့အျဖစ္ေၾကာင့္လို႔ သူကရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက
ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ သူဟာ အၾကီးအက်ယ္ နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ စိတ္ပ်က္ခဲ့လို႔
အိႏၵိယကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေနရာမွာ
အိႏၵိယမိခင္တစ္ဦးဟာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ညာလက္ကို ဓားနဲ႔လွီးျဖတ္ေနတာ
ေတြ႔လိုက္တယ္။ အကူအညီမဲ့ မိခင္ရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႔ ကေလးငယ္ရဲ႕
နာက်င္ေအာ္ညည္းသံကို ယေန႔ထက္တိုင္ သူၾကားေယာင္ဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပတယ္။

သားလက္ကို ဘာေၾကာင့္ အေမျဖတ္ရသလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမးမိတယ္။ ကေလးငယ္
အရမ္းဆိုးလို႔လား? လက္မွာ အနာေရာဂါတစ္ခုခု ကူးစက္ေနလို႔လား? တစ္ခုမွ
မဟုတ္ပါဘူး... ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ ႏိုင္ေအာင္လို႔ လို႔ မိတ္ေဆြက
ေျဖပါတယ္။ မိခင္တစ္ဦးက သားကို တမင္တကာ ဒဏ္ရာ အနာတရျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာဟာ
လမ္းေပၚမွာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္တယ္။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ျပီး စားလက္စ ေပါင္မုန္႔ကို လြတ္ခ်မိတဲ့အထိ
သူအ့ံၾသတုန္လႈပ္ သြားခဲ့မိတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ လြတ္က်သြားတဲ့
ေပါင္မုန္႔ကို ဝိုင္းလုဖို႔ ကေလးတစ္သိုက္ သူ႔အနား
ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာခဲ့တယ္။ သဲေတြေပေနတဲ့ ေပါင္မုန္႔ကို ဝိုင္းလုၾကတာဟာ
ငတ္မြတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈဆိုတာ သူနားလည္လိုက္တယ္။

ဒီျမင္ကြင္းက သူ႔ကိုေခ်ာက္ခ်ားေစခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းညႊန္ကို အနီးအနား
ေပါင္မုန္႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေမာင္းပို႔ခိုင္းျပီး ဆိုင္ထဲရွိသမွ်
ေပါင္မုန္႔အားလံုးကုိ သူဝယ္ယူလိုက္တယ္။ ေပါင္မုန္႔အားလံုးရဲ႕ တန္ဖိုးက
၁ဝဝက်ပ္ေတာင္(ထိုင္ဝမ္ေငြ) မျပည့္ခဲ့ေပမယ့္ ေပါင္မုန္႔အထုပ္ ၄ဝဝ ရခဲ့တယ္။
(တစ္ထုတ္ကို ၂၅ဆင့္ မက်ခဲ့ဘူး) ေနာက္ျပီး ေငြတစ္ရာနဲ႔ ေန႔စဥ္
အသံုးအေဆာင္တစ္ခ်ဳိ႔ ဝယ္လိုက္တယ္။

ေပါင္မုန္႔၊ အသံုးအေဆာင္ အျပည့္တင္ထားတဲ့ ကားနဲ႔ လမ္းေပၚမွာေတြ႔တဲ့
မသန္မစြမ္း ကေလးငယ္ေတြကို သူေဝမွ်ေပးလိုက္တယ္။ ကေလးေတြက ဝမ္းသာအားရ
သူ႔ကို အေလးျပန္ျပဳခဲ့တယ္။ ၂၅ဆင့္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိတဲ့
ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္အတြက္ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္
ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို သူပထမဆံုး ခံစားလိုက္မိတယ္။

"ငါဟာ ကံေကာင္းတဲ့လူ၊ ငါ့ခႏၶာကိုယ္က မခြ်တ္မယြင္း ျပည့္စံုေနတယ္။
အလုပ္ရွိတယ္။ မိသားစုရွိတယ္။ စားစရာေတြကို ၾကိဳက္တယ္၊ မၾကိဳက္ဘူးလို႔
ဂ်ီးမ်ားဖို႔ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ ဝတ္ဖို႔ အဝတ္အစားရွိတယ္။ ဒီကလူေတြ
မရွိတာေတြကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ငါ့မွာ အခြင့္အေရး ရွိခဲ့တယ္" လို႔
သူေရရြတ္ခဲ့မိတယ္။

မိတ္ေဆြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို နားေထာင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ခံစားၾကည့္တယ္။
ေတြးၾကည့္တယ္။ "ငါ့ဘဝ တကယ္ပဲဆိုးသလား? ဆိုးရင္လဲ ဆိုးခဲ့ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီပံုျပင္ကိုနားေထာင္ျပီး ငါ့ဘဝ ဒီေလာက္မဆိုးေတာ့ဘူး။
ခင္ဗ်ားေရာ?

ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ဘဝ ကံဆိုးလိုက္တာလို႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ခင္ဗ်ားထင္ခဲ့တဲ့တစ္ေန႔ လမ္းေပၚမွာ ေတာင္းရမ္းစားဖို႔ လက္တစ္ဖက္
ဆံုး႐ႈံးရတဲ့ ကေလးငယ္ကို ေတြးျမင္ၾကည့္လိုက္ပါ။

"ေက်နပ္တယ္၊ ျပည့္စံုတယ္" ဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ရသြားလို႔ မဟုတ္ဘူး။
ရွိတာနဲ႔ ေရာင့္ရဲတင့္တိမ္ ေနတာျဖစ္တယ္။

မူရင္း.... ထိုင္ဝမ္ စာေရးဆရာ Hong Wen Yong (候文詠) ၏ "ဘဝ" အား ဘာသာျပန္ခံစားသည္။



e-mail

Insight into Decision Making

A group of children were playing near two railway tracks, one still in use while the other disused. Only one child played on the disused track, the  rest on the operational track.

The train is coming, and you are just beside the track interchange. You can make the train change its course to the disused track and save most of the kids. However, that would also mean the lone child playing by the disused track would be sacrificed. Or would you rather let the train go its way?    

Let's take a pause to think what kind of decision we could make....




Scroll down

..
.
.
.


Scroll down further

.
.
.
.


Most people might choose to divert the course of the train, and sacrifice only one child. You might think the same way, I guess. Exactly, to save most of the children at the expense of only one child was rational decision most people would make, morally and emotionally. But, have you ever thought that the child choosing to play on the disused track had in fact made the right decision to play at a safe place?

Nevertheless, he had to be sacrificed because of his ignorant friends who chose to play where the danger was.. This kind of dilemma happens around us everyday. In the office, community, in politics and especially in a democratic society, the minority is often sacrificed for the interest of the majority, no matter how foolish or ignorant the majority are, and how farsighted and knowledgeable the minority are. The child who chose not to play with the rest on the operational track was sidelined. And in the case he was sacrificed, no one would shed a tear for him..

The great critic Leo Velski Julian who told the story said he would not try to change the course of the train because he believed that the kids playing on the operational track should have known very well that track was still in use, and that they should have run away if they heard the train's sirens. If the train was diverted, that lone child would definitely die because he never thought the train could come over to that track! Moreover, that track was not in use probably because it was not safe. If the train was diverted to the track, we could put the lives of all passengers on board at stake! And in your attempt to save a few kids by sacrificing one child, you might end up sacrificing hundreds of people to save these few kids.

While we are all aware that life is full of tough decisions that need to be made, we may not realize that hasty decisions may not always be the right one.

 Remember that what's right isn't always popular... and what's popular isn't always right.  

Everybody makes mistakes; that's why they put erasers on pencils.


e-mail

လူ႔ဘ၀၏ ၆ပုံ

တစ္ခါက နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္မွ ဆရာတစ္ဦးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလွတစီးငွားျပီး ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ေလွစတင္ထြက္ေသာအခါ ဆရာက ေလွသမားအား......
“ ခင္ဗ်ား သခ်ာၤေဗဒတတ္သလား”
“ ကြ်န္ေတာ္ မတတ္ပါဘူး”
“ရူပေဗဒ တတ္သလား”
“ဒါလဲ မတတ္ပါဘူး”
“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာသံုးတတ္သလား”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္မတတ္ပါဘူး”
ဆရာမွာ ေခါင္းခါျပီး “သခ်ာၤမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၂ပံုကို ခင္ဗ်ားဆံုးရွံဳးမယ္”
“ရူပေဗဒ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုးရွဳံးမယ္”
“ကြန္ျပဴတာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ ၆ပံု၁ပံုကို ဆံုး႐ႈံးမယ္..ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဘ၀ ၆ပံု၄ပံုဟာ ဆံုး႐ႈံးသြားျပီပဲ”

ထိုခဏအတြင္း ရာသီဥတု ေျပာင္းျပီး ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမ်ား တက္လာသည္။ မၾကာမီ မိုးသက္ေလျပင္း က်ေရာက္ေတာ့မည္။ ထိုအခါ ေလွသမားက ဆရာအား “ ခင္ဗ်ား ေရကူးတတ္သလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ ဆရာက ခဏမွ် ဆံြအျပီး “ကြ်န္ေတာ္ မကူးတတ္ဘူး။ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူး” ဟုျပန္ေျဖေလသည္။
ေလွသမားမွာ ေခါင္းကိုသြင္သြင္ ရမ္းျပီး..“ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ဘ၀ ၆ပံုစလံုးဟာ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။

လူတေယာက္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႔ အဆင့္အတန္း ကိုယ့္ရဲ႔ စံခ်ိန္နဲ႔ အျခားလူတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္းတာလို႔ မရပါဘူး။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာဟာ ပညာရွင္တစ္ဦးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာသခ်ာၤ၊ ရူပ၊ ကြန္ျပဴတာ ပညာေတြသာ အေရးၾကီးတယ္လို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒီပညာေတြသာ မတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီလို႔ ထင္ေနသူပါ။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြရဲ႔ အယူအဆပါ။ ေလွသမားအတြက္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဒီပညာ မတတ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အေရးၾကီးတာက သူ႔အတြက္ “ရွင္သန္” ဖို႔ အားအင္ေတြ ရွိေနဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကံဳလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာတတ္ထားတဲ့ ပညာဟာ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ေလွေမွာက္သြားရင္ ေရကူးတတ္တဲ့ လူသာ အသက္ရွင္ခြင့္ရမွာပါ။

တပါးသူကို အထင္မေသးပါနဲ႔။
“ငါ”ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စံႏူန္းနဲ႔ အမွားအမွန္ကို မခဲြျခားပါနဲ႔။
ဟိုလူမွာ ထီထြင္ဥာဏ္မရွိဘူး ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရိုးသားတယ္ မေကာင္းတာကို မၾကံစည္တတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အေျပာအဆို မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ မခုိမကပ္ဘူး။ ငါရဲ႔ “အရည္အခ်င္း” သူ႔မွာ မရွိသလို သူ႔ရဲ့ “အရည္အခ်င္း”လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔။

e-mail

Three Things In Life!

Three things in life that, once gone, never come back

Time
Words
Opportunity


Three things in life that may never be lost

Peace
Hope
Honesty


Three things in life that are most valuable

Love
Self - Confidence
Friends


Three things in life that are never certain

Dreams
Success
Fortune


Three things that make a man/woman

Hardworking
Sincerity
Commitment


Three things in life that can destroy a man/woman

Alcohol
Pride
Anger


Three things in life that, once lost, hard to build-up

Respect
Trust
Friends


Three things in life that never fail

True Love
Determination
Belief



Do something every day that you don't want to do;

"This is the golden rule for acquiring the habit of doing your duty
without pain."

e-mail

Five lessons to make you think about the way we treat people

1 - First Important Lesson - Cleaning Lady
During my second month of college, our professor gave us a pop quiz. I was a conscientious student and had breezed through the questions until I read the last one:
'What is the first name of the woman who cleans the school?'
Surely this was some kind of joke. I had seen the cleaning woman several times.. She was tall, dark-haired and in her 50's, but how would I know her name?
I handed in my paper, leaving the last question blank. Just before class ended, one student asked if the last question would count toward our quiz grade.
'Absolutely,' said the professor.. 'In your careers you will meet many people. All are significant. They deserve your attention and care, even if all you do is smile and say 'hello.'
I've never forgotten that lesson. I also learned her name was Dorothy.


2. - Second Important Lesson - Pickup in the Rain
One night, at 11:3 0 p.m., an older African American woman was standing on the side of an Alabama highway trying to endure a lashing rainstorm. Her car had broken down and she desperately needed a ride.
Soaking wet, she decided to flag down the next car. A young white man stopped to help her, generally unheard of in those conflict-filled 60s.. The man took her to safety, helped her get assistance and put her into a taxicab.
She seemed to be in a big hurry, but wrote down his address and thanked him. Seven days went by and a knock came on the man's door. To his surprise, a giant console color TV was delivered to his home. A special note was attached..
It read:
'Thank you so much for assisting me on the highway the other night. The rain drenched not only my clothes, but also my spirits. Then you came along. Because of you, I was able to make it to my dying husband's bedside just before he passed away... God bless you for helping me and unselfishly serving others.'
Sincerely, Mrs. Nat King Cole.


3 - Third Important Lesson - Always remember those who serve
In the days when an ice cream sundae cost much less, a 10-year-old boy entered a hotel coffee shop and sat at a table. A waitress put a glass of water in front of him.
'How much is an ice cream sundae?' he asked. 'Fifty cents,' replied the waitress. The little boy pulled is hand out of his pocket and studied the coins in it.
'Well, how much is a plain dish of ice cream?' he inquired. By now more people were waiting for a table and the waitress was growing impatient. 'Thirty-five cents,' she brusquely replied.
The little boy again counted his coins. 'I'll have the plain ice cream,' he said. The waitress brought the ice cream, put the bill on the table and walked away. The boy finished the ice cream, paid the cashier and left. When the waitress came back, she began to cry as she wiped down the table. There, placed neatly beside the empty dish, were two nickels and five pennies. You see, he couldn't have the sundae, because he had to have enough left to leave her a tip.


4 - Fourth Important Lesson. - The obstacle in Our Path
In ancient times, a King had a boulder placed on a roadway. Then he hid himself and watched to see if anyone would remove the huge rock. Some of the king's wealthiest merchants and courtiers came by and simply walked around it. Many loudly blamed the King for not keeping the roads clear, but none did anything about getting the stone out of the way. Then a peasant came along carrying a load of vegetables. Upon approaching the boulder, the peasant laid down his burden and tried to move the stone to the side of the road. After much pushing and straining, he finally succeeded. After the peasant picked up his load of vegetables, he noticed a purse lying in the road where the boulder had been. The purse contained many gold coins and a note from the King indicating that the gold was for the person who removed the boulder from the roadway. The peasant learned what many of us never understand!
Every obstacle presents an opportunity to improve our condition.


5 - Fifth Important Lesson - Giving When it Counts
Many years ago, when I worked as a volunteer at a hospital, I got to know a little girl named Liz who was suffering from a rare & serious disease. Her only chance of recovery appeared to be a blood transfusion from her 5-year old brother, who had miraculously survived the same disease and had developed the antibodies needed to combat the illness. The doctor explained the situation to her little brother, and asked the little boy if he would be willing to give his blood to his sister.
I saw him hesitate for only a moment before taking a deep breath and saying, 'Yes I'll do it if it will save her.' As the transfusion progressed, he lay in bed next to his sister and smiled, as we all did, seeing the color returning to her cheek. Then his face grew pale and his smile faded. He looked up at the doctor and asked with a trembling voice, 'Will I start to die right away?'.
Being young, the little boy had misunderstood the doctor; he thought he was going to have to give his sister ALL of his blood in order to save her but he had chosen to save her anyway.

စံျပဳထိုက္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရး

ဆရာသမားတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတာေပါ့ . ..
Ideal Marriage ဆိုတဲ့ စံျပဳေလာက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးရခ်င္ရင္တဲ့ . .. .
သူေျပာတဲ့ စံငါးခုနဲ႔ ကိုက္ေရြးတဲ့
သူေျပာတာက . ..
1- loving each other
2- mature brain
3- proper income
4- good health and
5- acceptable both sides

1.loving each other
ဒါကေတာ့ရွင္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္း ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစား နားလည္မႈေပးျခင္းတို႔ ရွိမွသာ ေပ်ာ္ရြင္စရာေကာင္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို ရမွာပါ။

2.mature brain
ကိုယ္အိမ္ေထာင္ဘက္က အေတြးအေခၚ ရင့္က်က္တဲ့သူမ်ိဳးျဖစ္မွသာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္နားလည္မႈ ကူညီမႈေတြ ေပးႏိုင္မွာပါ။ စိတ္ဓာတ္မရင့္က်က္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ဟာ ဘာကိုမဆို အေလးအနက္မေတြးတတ္ ၊ ျပသနာေတြကိုလည္း မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မေျဖရွင္းတတ္တဲ့ အျပင္ အရာရာမွာလိုက္ျပီး သ၀န္တို စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစမွာမို႔ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ လက္တြဲေဖာ္မရဘဲ trouble maker သာ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္တြဲေဖာ္ရွာေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူဟာ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္တဲ့သူ ဟုတ္ရဲ႕လား ဆိုတာ အေလးအနက္ထား
အခ်ိန္ယူူ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ခ်စ္သူဘ၀မွာေတာ့ သ၀န္တိုတာေလးကပဲ ခ်စ္စရာ၊ အိမ္ေထာင္လည္းက်ေရာ သေဘာထားေသးသိမ္တယ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ အလိုလိုေရာက္သြားတတ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မညာမိေစဖို႔ သတိထားရင္း အမွန္အတိုင္း ခ်စ္သူကို ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ လုိပါလိမ့္မယ္။

3. proper income
သင့္တင့္ေလ်ာက္တတ္တဲ့၀င္ေငြ မရွိဘဲနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ မစဥ္းစားသင့္ပါဘူး။ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ ၊ ထမင္းရည္ပဲ လ်က္ရလ်က္ရ ဆိုတာေတြက တကယ္ေတာ့ လက္ေတြ႔က်က် ဘ၀ကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မယ့္သူေတြ အတြက္ေတာ့ ရယ္စရာ ဟာသ တစ္ခုပါဘဲ။ သိုးေဆာင္းစကားပံု တစ္ခုအရ ဆိုရင္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေပါင္မုန္႔ မရွိတဲ့အခါ အခ်စ္ဟာ ျပတင္းေပါက္က ထြက္ေျပးမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အဆင့္အတန္း ၊ ကိုယ့္အေျခအေန နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ၀င္ေငြမ်ိဳး ခ်စ္သူက ရွာေပးႏိုင္ရဲ႕လားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာပါပဲ။

4. good health
ပိုက္ဆံလည္းခ်မ္းသာပါရဲ႕႕ ပညာေတြလည္းတတ္ပါရဲ႕ သိပ္လည္းခ်စ္ၾကပါရဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူက ရွဴနာရွိဳက္ကုန္းေလးဆို ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါသည္ေလးမေရြးမိေအာင္လည္း သတိထားရမွာေပါ့၊

5. acceptable both sides
လူၾကီးမိဘေတြက အျမဲတမ္းမွန္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ ပိုျပီး အေတြ႕အၾကံဳ ရ႕င့္က်က္တာေတာ့ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ တကယ္လို႔ လူၾကီးေတြက လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ဇြတ္ေရွ႕မတိုးဘဲ ဘာေၾကာင့္ သေဘာမတူႏိုင္သလဲဆိုတာ ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ စဥ္းစားဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ေတာ့ OK ေပါ့။

No one is perfect တဲ့ ။ ideal marriage ရဖို႕အတြက္ အထက္က အခ်က္အားလံုးနဲ႕ ကိုက္ညီရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးျပည့္စံုဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္း အေလ်ာ့အတင္းေလး ရွိရမွာေပါ့ေနာ္။
ဒါျဖင့္ တို႔ေတြ ငယ္ငယ္က စာေမးပြဲေျဖသလိုမ်ိဳး အမွတ္ေပး ၾကည့္ရေအာင္
အမွတ္ျပည့္က တစ္ရာ ဆိုရင္ အခ်က္ငါးခ်က္ဆိုေတာ့ တစ္ခုကို ႏွစ္ဆယ္မွတ္စီေပါ့
တစ္ခုဆို 20 (အမွတ္ တစ္ရာမွာ 20 ဆိုရင္ စာေမးပြဲက်ျပီေပါ့)
ႏွစ္ခုဆို 40 (အင္း . . . ေအာင္မွတ္ရယံုေလးဆိုေတာ့ သိပ္မေကာင္းေသးဘူးေနာ္)
သံုုးခုဆို 60 ( သိပ္ေတာ့မဆိုးဘူးေနာ္ .. ငယ္ငယ္က ဆရာေတြ ေျပာသလို ဆိုရင္ေတာ့ ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါေပါ့)
ေလးခုဆို 80 (ဂုဏ္ထူးထြက္ေနျပီ ဆိုေတာ့ သင့္ေတာ္တဲ့သူလို႕ေျပာလို႕ရတာေပါ့)
ငါးခုလံုး ဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ကိုသာ တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္ေပေတာ့

သာမန္ေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလ

တစ္ခါက စာကေလးတစ္ေကာင္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ဘာမွမထူးျခားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို စိတ္ပ်က္ညည္းတြားေနခဲ့တယ္။ တစ္ညမွာ စာကေလးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ ေရာင္စံုအေမြးအေတာင္နဲ႔ လွပတဲ့ ေဒါင္းတစ္ေကာင္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ အိပ္မက္မက္ခဲ့တယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ သူဟာ လွပတဲ့အေမြးအေတာင္ကို ျဖန္႔ကားျပီး သတၱဝါတိုင္းကို ၾကြားဝါေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ အေဝးကလာတဲ့ ဟိန္းေဟာက္သံကို ၾကားလိုက္တယ္။ တစ္ျခားသတၱဝါငယ္ေလးေတြလိုပဲ အျမင့္ကိုပ်ံဖို႔၊ အျမင့္ကို ခုန္တက္ဖို႔ သူၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေလးလံတဲ့ ခႏၶာနဲ႔အေတာင္ေၾကာင့္ အျမင့္ကို သူမပ်ံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သား႐ိုင္းေတြကလည္း နီးသထက္နီးလာခဲ့တယ္။ ႐ုန္းဆန္ရင္း ကယ္တင္ဖို႔ အသံကုန္သူေအာ္ဟစ္ခ်ိန္မွာ အိပ္မက္ဆိုးကေန သူလန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္။ အိပ္မက္ကႏိုးလာျပီး ေသးငယ္တဲ့ ကိုယ့္ခႏၶာကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္လိုက္မိျပန္တယ္။

ဒုတိယညမွာ စာကေလးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိမ္းငွက္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ အိပ္မက္မက္ျပန္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕သန္မာတဲ့အေတာင္ကို ဂုဏ္ယူစြာ စြင့္ကားျပီး ေကာင္းကင္အျမင့္မွာ ပ်ံဝဲေနလိုက္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ဟာ အျမင့္ကၾကည့္ရင္ ပိုလွေၾကာင္း သူသတိထားလိုက္မိတယ္။ လွပတဲ့႐ႈခင္းအေၾကာင္း တစ္ျခားသတၱဝါေလးေတြကို ေျပာျပဖို႔ ေျမျပင္ကို သူဆင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱဝါေလးေတြက သိမ္းငွက္အသြင္နဲ႔ သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ သူ႔အနားမွာ စကားေျပာေဖာ္ တစ္ေကာင္မွ က်န္မေနခဲ့ဘူး။

အိပ္မက္ကႏိုးလာေတာ့ စာကေလးဟာ ေသးငယ္တဲ့၊ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိတဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ညည္းတြားမေနေတာ့ဘူး။ လွပတဲ့အေမြးအေတာင္နဲ႔ ေဒါင္းဟာ သားရိုင္းေတြနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါ မေျပးလႊားႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အျမင့္ကို မပ်ံသန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သန္မာျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျမင့္ဆံုးပ်ံႏိုင္တယ္ဆိုျပီး ဂုဏ္ေမာက္ခဲ့တဲ့ သိမ္းငွက္မွာလည္း ခ်စ္ခင္သူေတြ မ႐ွိခဲ့ဘူး။ ထူးျခားမႈမရွိတာလည္း တစ္မ်ဳိးေကာင္းတယ္၊ ထူးျခားမႈမရွိလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ဟာအဓိက၊ ခ်စ္ခင္သူေတြေပါမ်ားဖို႔ရာ အဓိကဆိုတာကို သူနားလည္လိုက္တယ္။

ပံုျပင္ထဲက စာကေလးလိုပဲ လူတစ္ခ်ဳိ႔က နာမည္ၾကီးသူ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူေတြကို အားက်ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ၾကိဳးစားေနပါရက္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္သူတို႔လို မျဖစ္တာလဲလို႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္တတ္ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတိုင္း၊ ေအာင္ျမင္တိုင္း သူတို႔ဘဝဟာ ျပီးျပည့္စံုေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြမသိၾကတဲ့၊ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲ၊ ထုတ္ေဖာ္မေျပာဝံ့ၾကတဲ့ အခက္အခဲေတြလည္း သူတို႔မွာရွိၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဖိအား၊ အဖက္ဖက္က ဖိစီးမႈေတြက ဘာမွမထူးျခားတဲ့ လူေတြထက္ ႏွစ္ဆရွိႏိုင္တယ္။ ဘာမွမက္ေမာမႈမရွိတဲ့ ဘဝကမွ ဖိစီးမႈေတြမဲ့ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။

"ဘာမွမထူးျခားဘူး၊ သာမန္ပဲ" ဆိုတာေတြဟာ ဘုရားသခင္က ကိုယ့္ကိုေပးတဲ့ မထည္ဝါတဲ့ အရာေတြျဖစ္ေပမယ့္ တန္ဖိုးအရွိဆံုးပါ။ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္မေနပါနဲ႔။

ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပ်ံသန္းျခင္းကို လက္မလႊတ္ပါနဲ႔
အိပ္မက္မက္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ အိပ္မက္ေတြကို လက္မလႊတ္ပါနဲ႔
ခ်စ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္ကိုလက္မလႊတ္ပါနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလာခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို အမိအရဖမ္းဆုပ္လိုက္ပါ...

Favorite Posts from ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ပုခက္လႊဲတဲ့လက္
အမွတ္တမဲ့ဆူး
အရွက္တရားကိုေအာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ေမတၱာ
ဆရာမေျပာတဲ့ Cinderella ပံုျပင္
How could you!
လမ္းမွန္ရင္ခရီးမေ၀းပါဘူး
Seiko Noda
The Story of a Polar Bear
စစ္သားတစ္ဦးရဲ ့ပံုျပင္
ကၽြန္မဖတ္ဖို ့
သင့္ျမတ္တဲ ့လူ ့အခြင့္အေရး
အလိုအပ္ဆံုး
ကိုးေယာက္ထဲက ဘယ္တစ္ေယာက္ကိုေရြးမလဲ
ျပံဳးေနတဲ့လမင္း
ေက်းဇူးစကားတစ္ခြန္းေတာ့ေျပာပါ
ဖားသူငယ္

ဆရာ့ေမးခြန္း

(၁)
ဆရာက ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ကို ေမးခြန္းေမးပါတယ္။
အင္မတန္အဆင့္ျမင့္ၿပီးအေတာ္စဥ္းစားယူရတဲ့ သခၤ်ာဥာဏ္စမ္းေတြပါ။

ပထမေက်ာင္းသားက ေမးခြန္းခက္တာကို ျမင္ၿပီး ဒီလိုစဥ္းစားပါတယ္၊"ဆရာက
ငါမေျဖႏိူင္မယ့္ ေမးခြန္းေတြကို တမင္သက္သက္ ေမးတာပဲ၊ ဟိုတစ္ခါတုန္းက
သူလာတာကို ထႏႈတ္မဆက္ပဲ ေနမိတာကို မေက်နပ္လို.ျဖစ္မယ္" .... သူဒီလို
စေတြးတာနဲ.တင္ ေမးခြန္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းမေျဖႏိူင္ ေတာ့ပါဘူး...

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီလိုျမင္ပါတယ္

"ဆရာ့ေမးခြန္းေတြက အေတာ္အဆင့္ျမင့္တယ္၊ ငါတို.အဆင့္နဲ. ေျဖလို.ရတဲ့
ေမးခြန္းေတြ ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္၊ ႀကိဳးစားေျဖၾကည္.ဦးမွပဲ" ... သူကေတာ့
ေမးခြန္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဆရာ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အထိ
ေျဖဆိုႏိူင္ခဲ့ပါတယ္....

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ႀကည့္မယ္ဆိုရင္ Perception လို.ေခၚတဲ့ အထင္အျမင္
ယူဆခ်က္တစ္ခုဟာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ.ေစဖို.အတြက္ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ
အေရးပါ အရာေရာက္တယ္ဆိုတာ ေတြ.ျမင္ႏိူင္ပါတယ္၊ အျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ့
စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုပဲရွိရွိ၊ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ.ပဲ ေမးေမး "ဒုတိယ ေက်ာင္းသား"
လိုပဲ ႐ိုး႐ိုးေတြးၿပီး အေကာင္းဆံုး အေျဖေပးသင့္ပါတယ္

(၂)
ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို စားပြဲေ႐ွ.မွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး "က"
တစ္လံုးေရးျပပါလို. ခိုင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းသားက ေရးၿပီး ဆရာ့ေ႐ွ.ကို
ထိုးေပးလိုက္ပါတယ္.... ဆရာက သူ.အေျဖကို လက္မခံခဲ့ပါဘူး။
ဆရာ့ဘက္က ၾကည့္ေတာ့ အေျဖက "ယ" ျဖစ္ေနတာကိုး...
ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဆရာက ေခၚခိုင္းပါတယ္...ေက်ာင္းသားက ေရးၿပီး
"စာ႐ြက္ကို ဆရာ့ဘက္ တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး ျပလိုက္ပါတယ္... ဆရာက သူ.အေျဖကို
သေဘာက် လက္ခံခဲ့ပါတယ္....
ဒီအျဖစ္ပ်က္ေလးမွာ "ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ Angle Of Vision လို.ေခၚတဲ့
႐ႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏိူင္တယ္ဆိုတာပါပဲ"...
ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ အေျဖဟာ အမွန္ေတြခ်ည္းပါပဲ...ဒါေပမဲ့
ပထမေက်ာင္းသားဟာ သူ.ဘက္အျမင္အတိုင္း ဆရာ့ကို ျပတာကိုး... ဒီေနရာမွာ
သတိထားရမွာက ဒုတိယေက်ာင္းသားဟာ ဆရာ့ဘက္က "က" လို. ျမင္ရေအာင္ သူက "ယ"
လို. အမွားႀကီးေရးလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး...သူလည္း အမွန္ပဲ ေရးလိုက္ၿပီး
ဆရာ့ဘက္ကလည္း အမွန္ပဲျမင္ႏိူင္ေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပမယ့္
အေျခအေနတစ္ခုကို ဖန္တီးလိုက္တာပါ...
အခ်ိဳ.ေသာ ကိစၥရပ္ေတြမွာ သူ.ဘက္ကလည္း ဘယ္လိုမ်ားျမင္ႏိူင္မလည္းလို.
စဥ္းစားေတြေခၚခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး သူ.ရဲ့႐ႈေထာင့္ကေန ျမင္ျပ၊ ေတြးျပ၊
ေဆြးေႏြးျပဖို. လိုပါလိမ့္မယ္.... အဲဒါမွလည္း ကိုယ္မွန္တယ္ဆိုတာကို
သူနားလည္ လက္ခံႏိူင္လာမွာပါ... အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ ကိုယ္မွန္တယ္ဆိုတာကို
ကိုယ့္ဘက္က အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ. ႀကည့္ၿပီး
ဇြတ္အတင္းျငင္းခံုေနမယ္ဆိုရင္ေ
တာ့ လိုလားအပ္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...

(၃)
ဆရာက ေက်ာင္းသားကို ခံုေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းထားၿပီး
အျပစ္ေပးထားပါတယ္... အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့ ဆရာက ေက်ာင္းသားကို ဆံုးမဖို.
လက္ယပ္ေခၚလိုက္တယ္... ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားက
ရပ္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆရာက ျပန္ထိုင္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမွာပဲလို.
ေတြးေနခ်ိန္ပါ... ေက်ာင္းသားက လိုရာေတြးၿပီး
ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္...အဲ့မွာတင္ ျပသနာက စတက္ပါေတာ့တယ္...
ဒါဟာ misunderstanding(နားလည္မႈ လြဲေခ်ာ္ျခင္း) ပါ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ Body
Language လို.ေခၚတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းကို အသံုးၿပဳၿပီး အသံတိတ္
စကားေျပာဆက္သြယ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ နားလည္မႈလြဲေခ်ာ္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္...
အဆိုး၀ါးဆံုးကေတာ့ အထက္က ျဖစ္ရပ္ကေလးလို ကိုယ့္ရဲ့စိတ္အာ႐ံု (Emotion)
ရဲ့ လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္မႈေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ့စကားကို
တလြဲအဓိပၸာယ္ေကာက္မိတာေတြ၊ အေျခအေနေတြကို အလြဲလြဲ အမွားမွား
နားလည္သံုးသပ္မိတာေတြပါပဲ၊ ဘယ္ဘာသာစကားနဲ.ပဲေျပာေျပာ ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ပါ သူတစ္ပါး ကိုယ့္ကို ဘာေျပာတယ္၊ ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ.
ေျပာတယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း အရွိအတိုင္း နားလည္ႏိူင္ေအာင္
ႀကိဳးစားျခင္းဟာ အားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္...

(၄)
ဆရာက ေက်ာင္းသားအားလံုး ေ႐ွ.မွာ ရပ္ၿပီး လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး
ဒီလိုေျပာပါတယ္...
"မင္းတို. အားလံုး လက္ညွိဳးေထာင္လိုက္ပါ"
ေက်ာင္းသားအားလံုး ဆရာ့ကို စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ေနရာကေန ဆရာခိုင္းတဲ့
အတိုင္းလိုက္လုပ္ၾကပါတယ္...
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာက သူ.ရဲ့နားထင္ကို လက္နဲ.ေထာက္ၿပီး...
"အဲဒီလက္ညွဳိးနဲ. ကိုယ့္နဖူးကို ေထာက္လိုက္ၾကပါ" လို. ထပ္ေျပာပါတယ္...
ေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ ဆရာလုပ္တဲ့အတိုင္း နားထင္ကို
လိုက္ေထာက္ၾကပါတယ္...ခဏေနမွ သူတို.မွားသြားမွန္း အားလံုးက
သေဘာေပါက္လိုက္ၾကပါတယ္... "ဆရာ ေထာက္ခိုင္းတာက နဖူးကိုေလ"
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ အၾကားနဲ.အျမင္ တစ္ထပ္တည္းမက်မႈကို ေတြ.ရပါလိမ့္မယ္...
တၿပိဳင္တည္းလို. ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက အျမင္အာ႐ံုက ဦးေႏွာက္ကို
အရင္ေရာက္သြားတဲ့ သေဘာပါ...အျမင္အာ႐ံုဟာ အလင္းကို အေျခခံၿပီး
အၾကားအာ႐ံုကေတာ့ အသံမွာ အေျခခံပါတယ္... အလင္းရဲ့အလ်င္ဟာ အသံရဲ့အလ်င္ထက္
ပိုျမန္တဲ့အတြက္ ဒီလိုျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...
ဒီသေဘာတရားေလးကို ေကာင္းစြာနားလည္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေျပာမယ့္စကားနဲ.
သင့္ေတာ္မယ့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မယ့္ ဟန္ပန္အမူအရာ ထားမွသာလွ်င္
ကိုယ္ေျပာမယ့္စကား အရာထင္မွာပါ...
သိပ္ဆိုးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ငါ႐ိုက္လိုက္ရ လို. မာန္ၿပီး မ်က္ႏွာက
ၿပံဳးစိစိလုပ္မယ္ဆိုရင္ ကေလးက ကိုယ့္စကားကို အေလးမထားပဲ ေနမွာပါ...
အဲဒီလိုပါပဲ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို မင္းတို. ငါ့ကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ၾကပါ၊ မွားတာကို ေထာက္ျပပါလို. ေျပာေနေပမယ့္
မ်က္ႏွာက ငါ့ကို မေကာင္းဘူးလို. ေျပာလို.ကေတာ့ အလုပ္ထုတ္ပစ္မယ္ ဆိုတဲ့
႐ုပ္ေပါက္ေနရင္ ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားဟာ အလကား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္...
အ႐ွင္းဆံုးေျပာရရင္ ႐ိုးသားဖို.၊ ၿပီးေတာ့ သတိထားဖို.ပါပဲ...
လူတစ္ေယာက္ဟာ ႐ိုးသားမယ္၊ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ရွိတာကိုသာ ေျပာမယ္ဆိုရင္
သူ.ရဲ့မ်က္ႏွာကေန သူ.ရဲ့ေကာင္းတဲ့ ေစတနာကို ျမင္ႏိူင္ပါတယ္...

(၅)
ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို စာ႐ြက္အျဖဴေရာင္ ေထာင္ျပၿပီး ဒါဘာအေရာင္လည္းလို.
ေမးပါတယ္... ေက်ာင္းသားအားလံုးက တညီတညြတ္တည္း ေျဖၾကပါတယ္...
"အျဖဴေရာင္ပါ ..."
ဆရာက White Borad ရဲ့ မ်က္ႏွာျပင္ကို ေထာက္ၿပီး ဒါကေရာ ဘာအေရာင္လဲလို.
ေမးျပန္ပါတယ္... မဆိုင္းမတြပဲ အားလံုးက အျဖဴေရာင္ပါလို. ေျဖၾကပါတယ္...
"အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆရာက ခုနကစာ႐ြက္ကို White Board မွာ ကပ္ၿပီး
ဒီႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာ အျဖဴလဲ လို. ေမးျပန္ပါတယ္"... ေက်ာင္းသားအားလံုး
ေျဖရန္ စြံ.အ သြားပါေတာ့တယ္...
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ လူေတြ သတ္မွတ္တဲ့ စံႏႈန္းေတြရဲ့ ေ၀၀ါးဆန္းျပားမႈကို
ေတြ.ျမင္ႏိူင္ပါတယ္....
လူတစ္ေယာက္က ခ်မ္းသာမယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္က ပိုခ်မ္းသာမယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္က
ပိုၿပီးခ်မ္းသာမယ္ စသျဖင့္ေပါ့... သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွာ အဆံုးသတ္မ်ဥ္း
မရွိသလို အစစ္အမွန္ဆိုတာလည္း မရွိႏိူင္ပါဘူး... ဒါေၾကာင့္ ျပသနာတစ္ခုကို
ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္အေျခအေနေတြကို ေသခ်ာမႈမရွိတဲ့
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ လာေရာက္လႊမ္းမိုးတာမခံေစဘဲ တကယ့္အရွိတရား (Being) မွာပဲ
စူးစိုက္ႏွစ္ၿမွဳပ္ထားႏိူင္ဖို. လိုပါတယ္....ဒီလိုမွလည္း နည္းလမ္းက်ၿပီး
မွ်တတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ထုတ္ႏိူင္မွာပါ...

(၆)
ဆရာက ေမးပါတယ္...
"အျဖဴမဟုတ္ရင္ ဘာလည္းကြ"
အျဖဴမဟုတ္ရင္ အမည္းေပါ့ ဟု ေက်ာင္းသားက ျပန္ေျဖပါတယ္...
တစ္ကယ္က "အျဖဴမဟုတ္ရင္ မျဖဴတာတာေတြ အားလံုး ျဖစ္ႏိူင္တာေလ"
က်ေနာ္တို.လည္း လူ.ေလာကထဲက ျပသနာရပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
အဲဒီေက်ာင္းသားေလးလိုမ်ိဳး ျဖစ္ႏူိင္ေခ် (Probability) မ်ားစြာကို
မစဥ္းစားပဲ၊ ဆန္.က်င္ဘက္အျမင္ (Opposite View) ေတြကိုသာ ႐ုတ္တရက္
စဥ္းစားမိတတ္ၾကပါတယ္...ဥပမာ ကိုယ္သိထားတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုနဲ. အျခားလူ
ေပးလာတဲ့ အေျဖတစ္ခုနဲ. ကိုက္ညီမႈ မရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ တစ္ဘက္သူ
မွားေနတယ္ဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတတ္ပါတယ္... ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ
ျဖစ္ႏိူင္ေျခေတြ တစ္ခုထက္ပိုၿပီး ရွိႏိူင္တယ္ဆိုတာ၊ စဥ္းစားပံု
စဥ္းစားနည္း (The Way Of Thinking) အေပၚမူတည္ၿပီး အေျဖ ဒါမွမဟုတ္
ရလဒ္ေတြဟာ တစ္နည္းတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲသြားႏိူင္တယ္ဆိုတာေတြကို
နားလည္ထားရပါမယ္...
"ဒါမွ ငါမွန္တယ္၊ မင္းမွားတယ္ ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး
ငါလည္းမွန္တယ္၊ မင္းလည္းမွန္တယ္ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ.ရဲ့ လမ္းေၾကာင္းက
ပိုၿပီးအားေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးကို ျမင္ႏိူင္စြမ္းရွိမွာပါ...


ျပသနာဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ.တတ္ႏိူင္သမွ် ကင္းေ၀းႏိူင္ဖို.၊ ေနာင္တေတြ ခဏခဏ
မရဖို.၊ အနည္းဆံုး ေလာကထဲမွာ ၿပံဳးၿပံဳးကေလး ေနႏိူင္ဖို.
သိမိသမွ်၊ဖတ္မိသမွ်၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မိသမွ် ေပးေ၀လိုက္ရပါသည္...

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ္

တစ္ခါက လူေတြကို အရမ္းကူညီတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးျပီးေနာက္
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ျပီး နတ္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ နတ္သားျဖစ္သြားသည့္တိုင္
သူဟာ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းျပီး လူေတြကို အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ျပန္တယ္။ လူေတြဆီကေန
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ အခက္အခဲၾကံဳေနပံုရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။
လယ္သမားက နတ္သားကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကကြ်ဲ ေသသြားလို႔ လယ္ေတြကို
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မထြန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္" လို႔ ရင္ဖြင့္တယ္။

လယ္သမားစကားကို ၾကားေတာ့ နတ္သားက သန္မာတဲ့ ကဲြ်တစ္ေကာင္
ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ လယ္သမားဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔ကို
နတ္သား႐ႈ႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ နတ္သားက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
ဆံုျပန္တယ္။ နတ္သားကုိေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလူက "ကြ်န္ေတာ္ေငြေတြ လူလိမ္လို႔
ကုန္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိလို႔ပါ" လို႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက
သူ႔အတြက္ လမ္းစရိတ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔က
နတ္သားဆီကို လြင့္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကဗ်ာဆရာက
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ ေခ်ာေမာျပီး၊ ေငြေၾကးလည္း ျပည့္စံုသလို၊
လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာဆရာ
မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။

ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားက "ဘာေၾကာင့္မေပ်ာ္သလဲ? ဘာမ်ားကူညီရမလဲ?" လို႔ေမးေတာ့
ကဗ်ာဆရာက "ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမဆိုရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ လိုအပ္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏိုင္မလား?" လို႔ နတ္သားကို ျပန္ေမးတယ္။

"ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလိုရွိတာ ေတာင္းဆိုပါ" လို႔ နတ္သားဆိုေတာ့

"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ေနတယ္" လို႔ ကဗ်ာဆရာက ေျပာပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာ စကားေၾကာင့္ နတ္သားအခက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ "ေကာင္းျပီ"
ဆိုျပီး ကဗ်ာဆရာပိုင္ဆိုင္သမွ် အားလံုးကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသြားတယ္၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ယူသြားတယ္၊
သူ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို ယူသြားတယ္၊ ဇနီးေခ်ာရဲ႕ အသက္ကိုယူျပီး
နတ္သားထြက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လၾကာျပီးေနာက္ ကဗ်ာဆရာဆီ
နတ္သားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
လဲေလ်ာင္းျပီး ဆာေလာင္လို႔ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နတ္သားက ကဗ်ာဆရာကို
အရာအားလံုးျပန္ေပးျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။

လဝက္ေလာက္ေနျပီ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားသြားၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက
ဇနီးသည္ကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နတ္သားကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သူရခဲ့လို႔ပါပဲ....

အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ဖူးသလား?
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသလား?
အထီးက်န္တယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြကိုျပတဲ့
နာမဝိေသသနေတြျဖစ္တယ္။ အထီးက်န္တာကို မခံစားဖူးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရသာကို
ဘယ္လာခံစားတတ္မလဲ? လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲ.. လက္လြတ္ရခါနီးမွ၊
လက္လြတ္သြားမွ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုး ေနရာမွာ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။

ဗိုက္အရမ္းဆာတဲ့အခ်ိန္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလးတစ္ထုပ္ ရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အရမ္းေမာပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့အခ်ိန္ ေက်ာခင္းစရာ ေနရာေလးတစ္ခုရွိတာလဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အားရပါးရ ငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ရူးေလးတစ္ရြက္
ကမ္းေပးလာတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ

မနက္ႏိုးလာတာနဲ႔ လွပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔ႏိုင္တာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။
သာမန္ကိစၥေလး တစ္ခုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္သလဲ? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာကို
ကိုယ့္ရဲ႕ေရာင့္ရဲတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့ျပီလား?
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့သလား?

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တံခါးလာေခါက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ခြင္တံခါးကို
က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ အလံုးအရင္းနဲ႔
ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါေစ...